Enchuyser liedt-boecksken

Cupidoos Fratsje.

Toon: Kooker Ianszen.

CUpido, dat olick guytje,
Proefde lest wat Nectar-zop;
Dies hy, als een droncken snuytje,
Kreegh de quinten in de kop,
’t Gatje vol, ’t Hooft op hol,
Suysse-bollent op en neer,
Vloogh hy, draeyendt,
En heel swaeyendt
Op sijn wieckjens heen en weer.
2 ’t Snaeckje, na veel kromme sincke,
Kreegh een groene Mof in ’t oogh,
Hy riep, weer je, nyt de kincke,
En hy spande ras sijn boogh,

[p. 170]

 

’t Loose Wicht, Schoot een schicht

 

Dese Hummelingh in sijn pens,

 

’t Greuntje lonckte,

 

Want ’t ontsonckte

 

Onse Knoet, naer ’t Boefjes wens.

 

3 Liber Hans, wat kumt mich weder?

 

Riep den Elinck, ohn werd bleeck,

 

Hy smeet Zeyz’, ohn Wood-zack neder,

 

Ohn stund, wi ain Oel on keeck,

 

Doe de vlam, Hooger klam,

 

Schoot hy Bocks ohn Wambus uyt,

 

Om de hette, Te versette,

 

Want het zweet lief langhs sijn huyt.

 

4 Och, riep hy, wat wurt mick ubel!

 

Ha mai, bluet, wat ben ich heet!

 

Soo ich um dem Deern snubel,

 

’k Sweer, dat schol ues voor sijn leedt,

 

Ohn main Deum, Ohk main Meum,

 

d’Gide Heckxse, die ‘s nachts raidt

 

Up dem Bezem, By gants krezem!

 

Dien mick zuverde van Graidt.

 

5 Doer met togh he doe uyt grummen,

 

Wie ain Reu, soo dat sijn beck,

 

Door al ’t quil, te handt ginck glimmen,

 

Uft se was vertint met Speck.

[p. 171]

 

Ohn he songh, Hoe sijn longk,

 

Naer sijn smucke Graicken hongk,

 

Jo he wolse, Ohn he solse,

 

Schuen hoe scheif, on dwars sy sprongk.

 

6 Doe ginck hy zijn plunje hangen

 

Met sijn Zeyzen op sijn schoft,

 

Snockent ginck hy, met verlangen,

 

Naer sijn Grait, hy heeft gekost

 

Scharre-bier, Om het vier

 

Wat te lesschen; maer ho! ho.

 

’t Hulp al nichel Unsze Michel.

 

Bloet wat lachen Cupido?

W. Schellincks.