Enchuyser liedt-boecksken

[p. 135]

Tafel-sangh.

Stem: ’t Windtjen daer den Bos,&c.

WEl, wat of dit wesen wil?
Al de Glasen staen hier stil,
En een Meysjen // Niet een reysjen
Van ons nu werden gekust,
Dat de Minne-vonckjes blust.
2 Laet de Glaesjes toch om gaen,
En al sulcke keur op staen,
Dat elck wachte // Sich te trachte
Dat het glaesje over dwaelt,
Eer ’t met kusjes is betaelt.
3 Toont een yder als een man,
Dat hy dapper kussen kan;
Kust de Meysjes // Duysent reysjes:
Want geen dingh en is soo soet
Als dat lieve smock’len doet.
4 Datje wel op ’t kussen let,
Soet en sachjens, juyst en net,
Of sy sellen // Jou licht quellen,
Datje daer toe niet en deught,
’t Geen ons dient tot lust en vreught.
5 ’t Kussen is soo soeten dingh,
Ja het treckt ons seer geringh

[p. 136]

 

Tot in ’t binnen // Van de sinnen,

 

Voort door al ’t geheele bloedt;

 

Denckt eens wat het kussen doet.

 

6 Weest dan vlijtigh in die daedt,

 

Dat j’et kussen toch niet laet,

 

Wilt niet tragen // Noch vertsagen,

 

Ofse seydt, wijckt hier van daen:

 

Maer valt des te stercker aen.

Stopt geen soetheydt.