Enchuyser liedt-boecksken

Aen de Bruydt. Uyt twee bestaet de vreught.

Toon: O saligh heyligh Bethlehem.

WAt is d’onnoosle eensaemheydt?
Wat is het eerbaer maegde leven?
Een bittre vreugt, die, lacchend,schreyt.
Een water-bel, door windt, verheven.
’t Sorgvuldig Eentjen dat in’t kroost,
Alleenigh swemt, vindt geen vermaken;
Heur Waert is al’er hooft en troost,
En mistse die ’t sal nauw eens quaken.
Het simple duyfjen heeft verdriet
Wen ‘t, ongepaert, in ’t hok moet loopen:
Maer wen m’er doffer by’er schiedt,
Hoe licht gaet dan ‘er beckjen open?
Het kort, het draeyt, het schrabt, het wroet,
Het toont terstondt een ander leven:
’t Is dan heel vroo en wel gemoet;
Wijl ’t kusjes krijgt en weer mag geven.
Sie Cloris, dit ’s een sinnebeeldt

[p. 76]

 

Om, voor uw soet gesicht, te toonen

 

Wat vreugde ontrent het huwen speelt,

 

En hoe de min een Maegt kan kroonen.

 

Hier rust u sorgh, daer glimt u gout.

 

Hy is u Son, ghy zijn vermaken.

 

De suyvre liefde is hier het zout;

 

Dies sal u alle dingh wel smaken.

 

God wil u dan, vernoeghlick paer,

 

Voort zegenen en soo bestieren,

 

Dat ghy, verlost van ’t aerdts gevaer,

 

Om hoogh een eeuwigh feest mooght vieren.