Enchuyser liedt-boecksken

Aenspraeck aen ’t Geselschap.

Stemme: Phoebus is lang over, &c.

IEughdighe Nymphen, die ’t boerten bemint,
Vrolicke herten hoe magh het doch komen,
Dat men in plaetse van ’t singen begint
Stil,en hoe langer hoe meerder te droomen?
Is de genuchte dan soo besnoeyt,
En uyt u jeughdige herten geroeyt,
Dat die niet weder en bloeyt?
2 De tijt sal u vallen soo veel te lanck,
Laet ons wat lacchen, wat mallen, wat deunen,
Singhen en springhen, ja maecken een klanck
Datter de kamer begint van te dreunen,
Hey, wie weet wanneer het gebeurt

[p. 68]

 

Dat men ’t geselschap dus t’samen bespeurt,

 

Waer toe dan nu getreurt?

 

3 D’ouderdom komt ons doch op de handt,

 

En ons ontslippen de jeughdige jaren,

 

’t Wellick de vreughden dan stelt aen een kant,

 

Voorts soo beginnen wy dan te bedaren:

 

Dus wilt doch in u luchtige jeught

 

Niet laten te bruycken in eere en deugt

 

De blye bequame geneught.

 

4 Sult gy dan niet beginnen een reys?

 

Waer na begeert ghy doch langher te beyen?

 

Naeste Gebuyrtje voldoet gy mijn eys,

 

Heft op een Liedtjen,men sal u geleyen:

 

Zijt gy beschaemt?ey hout doch u kleur,

 

Meught ghy wat wachten, ick singh u wel veur,

 

Soo niet, ick geef u de keur.