Enchuyser liedt-boecksken

Bruylofts Liedt.

Stem: Waer is trouwer minne?

’t Minnen is gebooren
Langh voor onse tijdt,
Veele van te vooren
Zijn daer door verblijdt:
Jacob heeft om ’t Meysje
Viertien Jaer gehoedt;
Wie sou niet een reysje
Krijgen goede moet?
2 Donder, Blixem, Zuye
Winden, Hagel-slagh,
Noch de Noorder-buyen
’t Minnen krencken magh:
Regen, hette, drooghte,
Ooste Winden kout,
Diepte, laeghte, hooghte,
’t Minnen niet weerhoudt.

[p. 63]

 

3 Altijdt vlieght dat Goodtje

 

Met sijn wiecken hoogh;

 

Altijdt schiedt dat Boodtje

 

Met sijn Minne-boogh

 

In de Minnaers herten,

 

En oock haer Matres;

 

Hy verlicht haer smerten,

 

Door sijn Moeders les.

 

4 Bruydegom en Bruydtje

 

Zijn, door trouwe min,

 

En dat Venus-guytje,

 

Nu wel in haer sin:

 

Siet wat lieve lonckjes

 

Dat sy hem toe schiedt;

 

En wat Minne-vonckjes

 

Dat hy haer aenbiedt.

 

5 Nu wel aen Gespeeltjes,

 

Brenght, met gauwe tret,

 

Haer, sonder krackeeltjes,

 

Na het Vreughde-bedt:

 

Vreughde is haer leven;

 

Vreught stelt haer gerust;

 

Vreughde kan haer geven

 

Beyd’ haers herten lust.

 

6 Wel daer gaen sy treden

[p. 64]

 

Na de Mins-altaer,

 

Om t’off’ren haer leden,

 

Aen Cupidoos schaer;

 

Venus met haer Susjes

 

Ciert de Offer-plaets

 

Lusjes, lachjes, kusjes

 

Sijn daer mee geplaets.

 

7 Dat ’s alweer een paertje

 

In dat groote Gilt;

 

Licht zijnd’er in ’t Jaertje,

 

Wel veel meer gespilt

 

Van dees Bruylofts-geesten;

 

Jonge-luy gae voort,

 

Maeckt doch nieuwe Feesten;

 

Want het soo behoort.

 

8 ’t Wil doch vangen Muysen

 

Dat de Katte teelt;

 

’t Aepje wil staegh Luysen;

 

’t Vryen niet verveelt

 

Twee geliefde Vriende;

 

Niemandt ’t minnen derft;

 

’t Minnen is aensiende;

 

’t Minnen noyt en sterft.

Schijn bedrieght.