Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 41

[p. 428]

Moeder en dochter
door Hélène Swarth

Uit de avondwei wolkt witte schemerdamp.

Bij 't venster droomt van vleitaal en gestoei

Het blonde meisje in blanken lentebloei.

In somber kleed, in goudlicht van de lamp,

Naait Moeder - ‘Weet zij hoe ik 't huis verfoei?’

Doorvlijmt het meisje, ‘en dreigt mij hier geen ramp?’
En 't streng gelaat, verstroefd in levenskamp,

Lijkt haar vijandig - Droef klaagt koegeloei.

Star zwijgt de weduwe en herdenkt haar vreugd:

Den trouwen man, hun trots: het mooie kind.

Jong stierf haar man - En, half bewust, benijdt
Zij de eigen dochter om haar blonde jeugd.

En de éen van de andre voelt zich onbemind.

De kamersfeer is zwaar van eenzaamheid.