Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 38

[p. 196]

Op een hoog duin,
door D. Zijlstra.

Met de licht-opalen zee,
ruischend, ruischend zingend,
zingen boomen donker mee,
donker en doordringend.

Sneeuw heeft alles toegedekt
met haar zachte handen,
eindeloos-stil uitgestrekt
rusten nu de landen.

In de koude blauwe lucht,
helder als na regen,
komt een kleine vogelvlucht
pijlsnel overzweven.

En in deze zuivere kou
sta ik stil te kijken, -
en wat nimmer heengaan wou
gaat nu eindelijk wijken.

Wegwijkt het verlangen naar
wie mij zwervend maakte: -
eindelijk aanschouw ik haar,
Schoonheid, de volmaakte.