Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 30

[p. 104]

Begrafenissen,
door Jo Maschmeijer-Buekers.

Dagelijks gaan ze voorbij langs mij heen,
Sombere stoeten;
Zwijgend geleiden zij één'
Van die gaan rusten, na steeds voorwaarts moeten,
Eindeloos kwellen, hulpeloos wroeten,
Zoeken, streven, verlangen, vreezen, niet weten;
En die dan, vergeten
In een klein plekje der aarde,
Stil, stil, gaan slapen, voorgoed.
En toch.... hoe zoet
Lachte 't geluk, dat de toekomst voor hen bewaarde,
En hoe bitter - hoe wreed -
Kwelde het leed
Dat hunne bonzende harten bezwaarde
En in hun kleinheid, hoeveel
Droegen zij om in het hart
Afspiegelingen van d'aarde geheel
't Jubelend zongeluk, somberste nachtesmart,
Storm van de zee, wuiving van 't dennenwoud,
Oogstrijkdom - gloeiend goud,
Vuurschrijning, sterrenglans, vogellied,
Grijsaardswee - kinderverdriet -
Uit is 't nu, 't eindelooze⁀alles, heen!
Afgedaan 't leven. Ze dragen er één
- De sombere stoeten -
Eén die in Niets rust van 't steeds voorwaarts moeten!