Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 26

[p. 450]

Sonnet,
door Dop Bles.

O vrouwen, wil' nu met mij lachen,
laat aan mijn zij Uw leden zijn
en breek de schemer schrale raggen
met Uwe monden, rood als wijn.

In nacht herleven doode goden;
Uw armen vormen 't blank altaar,
Uw oogen zijn geheime boden,
Uw lichaam, is hun bleeke baar!

Er is nog schoonheid in de logen,
en dieper nog, dan zon of maan,
is blik, die zwoelt in zwijmel oogen.

O vrouwen, die den nacht verstaan,
Gelooven wij in 't helsch vermogen
dat vlamt uit 's levens laatste waan!