Elseviers Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 23

[p. 402]

Mei,
door Hélène Swarth.

Een meisje, al zingend, breekt seringentakken.
Als diamanten valt de dauw der trossen
Op 't bleekblauw kleed en vonkelt op den vlossen
Gou-vlechtenkrans, bij ritslend twijgen knakken.

Het gulden zonlicht streelt den fulpen rossen
Rug van een paard, waarlangs een zweep komt klakken.
Zonalen bloeien vroolijk rood als lakken.
Op 't blanke zandpad boor ik klompen klossen.

En 't meisje zwijgt nu, de armen vol seringen
En luistert droomend naar het vinken-fluiten
En glimlacht zacht en denkt aan lieve dingen.

'k Zit voor 't kozijn, bij hooggeschoven ruiten
En drink de lente en wou van Mei wel zingen.
Maar 't arme hart kan anders niet dan muiten.