Boekbespreking
Lioubomir Mitzitch, Avion sans App[a]reil, poème anti-euro péenne (sic), Edition du Zenit, Belgrado.
Zestien bladzijden (de helft van dit kleine boekje) zijn in het Servies geschreven, in hiërogliefen; de andere helft wordt ingenomen door de Franse vertaling; van de schrijver en van de heer Vladimir Skerlitch. De schrijver - hij bewijst h[e]t met twee portretten op de omslag, op het ene is hij erkend poëet, in 1918, zonder baard, op het ander, in 1925, niet meer erkend poëet, hoewel met een baard-de schrijver is anti-esteet. Zijn toon is profeties, en hij schrijft kort. Moderne schrijvers schrijven kort opdat het oog van de lezer niet telkens worde als een blauw potlood dat het overbodige schrapt; de goede lezer denkt bij hetgeen hij leest, als er te veel staat denkt hij er af; en wie lang schrijft vergemakkelikt het lezen ook niet, want het kost inspanning artisjokken te eten. En toch, sommige kortheden, zou men het geloven? zondigen nog door een te veel.
De toon van Lioubomir Mitzitch is profeties (men spreke niet van Whitman), zijn anti-Europees poëem is een oproep tot de Balkan, die een jonge man schijnt te zijn, om zijn uitgeputte minnares, Europa, af te zweren.
Que tout le vieux puant soit écroulé
que violemment pousse le nouveau
staat er in de vertaling. Want: amère (sic) est le fruit de la civilisation sur le continent balcanique.
Men kan er vóór of tegen zijn; maar de dichter, dunkt me, heeft gelijk. Ik geloof als hij aan de wenselikheid van zijn barbarisme - zijn barbarogénie - wanneer ik in zijn boekje lees. Ne forçons point notre talent, zei een gepruikt Frans dichter. Marinetti haatte ook alle esteten, en het maanlicht. Het Zenitisme schijnt de schroef te zijn der Balkanlanden; ik verklaar mij niet op de hoogte. Er staan stoute beelden in dit gedicht:
Je viens déjà de courber la colonne vertébrale paneuropéenne, o.a. We zijn, indeze streken, goedbeschouwd, slecht ingelicht; wie vermag enigszins te raden van welk groot, aktueel of toekomstig, belang deze Lioubomir Mitzitch voor zijn land is?
Wobbe ALKEMA
Lino 1925
Groningen
Auteursrechtelijk beschermd