De Driehoek

[p. 20]

[Nummer 5]

PLAKBRIEF door Jozef PEETERS

Woonplaats

De loggia vergt een overjas
(toch heeft het gras reeds grijze haren).
De parkbevaarders zijn te tellen.
Die man is lelik en zijn vrouw
is lelik maar ik wou
dat ik die man was met zijn vrouw,
omdat het warm is twee te wezen.

Men kan de parkbevaarders niet meer tellen.
Het grauw, het grouwelik grauw, lijk-grauw,
heeft tot de paarden opgegeten.
De bronzen groene paarden op de Erepoort van Verre.

En waarom naar de vijvers gaan?
de romanheldin die geen romans kan lezen
zit toch wel bij het vuur,
en de eendjes domplen hun kopjes niet onder
want hun staartjes willen geen regen vangen.
De dikke platte doos ligt steeds
vast met een ketting aan drie stokken
alsof-i naar de kale wilgen wandten kon.
De kindren van de rode school
zijn nog niet kleurig zonder mutsen.
Ons uur is zomers.
Doch vergeten wij niet te vermelden de gekondenseerde plebejer
in cement door de dankbare gemeente gesteld tussen de lieflike
watervlakken.
Nu is zijn hoofd een zwetende trekpot zonder dat zijn tot sjineze
draakjes gewrongen trekken
zich aan zoveel apoteose
onttrekken.

Bij dag zijn alle mensen grauw.
Als apen in de mouw van 't grauw
verdwijnt het grauw.
Alleen de pluim van een brouwerij
perst zich tot zichtbaarheid naar voren.

En ik en iedereen lijdt kou,
maar 'k hou van mij en 'k hou van jou
wil jij ook van mij houen?
dan hou ik innig-veel van jou
terwijl ik van mij hou.
Omdat het warm is twee te wezen.