De drie kemphaantjes

De Lof der Vryheid zingende Ongeveinst.

Op een Fraaije Wys.

DIe weldoet smaekt alleen 't zoet?
van waere vrolykheid/
die zig in ramp en tegenspoet?
Geduldig zig verblyd/
Syn reine wandel is een schilt
Waer op de bitse nyt
haer gifte pyle vrugteloos spilt/

[p. 58]

 

Als zy haer glans verspreit?

 

dus is de pligt van ieder een/

 

Weldoen en wel te vreen.

Gelyk de koesterende zon?

die de oorspronk is van 't ligt!
Zoo is 't weldoen ook een bron/
vooral ons broedere pligt!
Gelyk de zon aen plant en boom
En velt zyn zeege geeft?
Zo is 't weldoen ook een stroom/
van zege voortgestreeft!
dat alwaer hy zig werkzaem toont
't weldoen het meest beloont.

Gelukkig dan die broederschap/

die deze sinspreuk eert?
Want daer de deugt van trap tot trap/
het ons ook dagelyks leert!
Zy haet geveinsde vlyjery?
Maer mint getrouwigheid/
Opregte vrientschap kieft haer zy?
Zy haet altoos 't vals gevly;
dus weeft getrouw aenhoort en ziet?
En zwygt al wat geschiet.