De drie kemphaantjes

[p. 11]

Een Nieuw Lied van het Haane en Henne-Gepik.

Op een Aangenaame Wys.

Komt vrinden luystert na dit lied,
Al wat van de winter op de Maas is gescheid,
Al van twee meisjes
En twee Heereknegts,
Zy reden te zamen,
Zy kwamen te regt.

Maar vrinden neemt 't zoo kwalyk dog niet,

Ik noem niemant zyn naam hoe hy hiet,
Ik heb het gedagt,
Wil mynder verstaan;
Dat het is geschied?
Van een hen met een haan.

Hyza mannen komt nu reys hier,

Nu zult gy eens horen een aardig plyzier,
Al van twee haantjes,
Zoo proper en fier,
Twee hennetjes,
Pikte zy voor plyzier.

Sy waren twee haantjes zonder jok

Sy hadden haar eyge henne op hok
Sy waren zoo hanig

[p. 12]

 

Gekemt en gespoort

 

Sy hebben haar eygen

 

Henne behoord.

Dees haantjes waren van pluymen zeer net,

Sy waren nog nooit van geen haan bezet,
Het waren pas kuykens,
Van agtien jaar,
Haar sporen wild horen,
Die wribbelde haar.

Dees haantjes die toonden zoo hogen moet,

Sy smeeten de hennetjes onder de voet,
Dat hane gekyf,
Hoord wat een bedryf,
Sy stakken de henne,
Penne in 't lyf.

Terwyl dat de hennetjes met malkaar

Sig rukte en plukte malkander in 't haar:
Toen kwam 'er terstond,
Veel jongens in 't rond;
Soo dat 'er de haan,
En de hen weer op stond.

Nu is het gekomen aan het ligt,

Daarom zoo heeft men dit liedje gedigt;
Van het hane gespoor,
En henne bekoor,
Want ligtelyk,
Komen 'er kuykens van voort.

Oorlof meisjes nu altemaal,

Wagt u voor het toekomende jaar,

[p. 13]

 

Want als 't weer geschied,

 

Op de Maas in 't ried,

 

Dan gaan ik aan 't digten,

 

En zingen een lied.