Rouw-klagte over de ontijdige, dog godzalige dood, van de heer Henrik van Dortmont



[Folio *3v]
Gemeyne Rouw Over de Dood van den Heer Henrik van Dortmont. Multis ille bonis flebilis occidit. O smart algemeyn als groot! De Weduw, Kind'ren, naaste Magen Zijn 't niet alleen die om de Dood Van Borgemeester Dortmont' klagen: Sijn sterven drukt een gansche Stad Daer hy geen Mensch tot Vyand had. Hoe selden werden Overheden Van Onderdanen soobemind! Ook sugt Vianen wel met reden Om 't missen van sijn wijs bewind: Sijn Ampt-gesag geleek veel nader 't Huys-houden van een minlijk Vader. Niet minder kermt de Borgery. Uyt twijffeling, of oyt na desen Een ander soo bequaam al hy Haar Ligchaams qualen kan genesen: Want hy had yders liefd' en gunst Gewonnen door die eed'le kunst: Geen tijd wischt oyt uyt mijn gedagte Hoe trefflijk hy my van 't geweld Der krankheyd, die ik doodlijk agtte, Gered heeft, en wêer gansch hersteld: 'k Beken dat hy, naast God, het leven My heeft, gelijk op nieu, gegeven. Sijn Woonstads omme-kring besluyt Haar maar ten deel die hem betreuren; 't Gevoel der droefheyd strekt sig uyt
[Folio *4r]
Tot wie sijn kennis mogt gebeuren: Ja spreyt sig door de klagten voort Tot elk wie van sijn deugden hoort. Og of de naargelaten Vrinden Des dooden Dortmonts volle stof Tot haar vertroosting konden vinden. In sijn al-om verbreyde lof! Maar neen, die roem doet daar en tegen, Haar 't zwaar verlies te zwaarder wegen. E. G.