Rouw-klagte over de ontijdige, dog godzalige dood, van de heer Henrik van Dortmont

Dokter in de medicijnen, borger-meester der stad, ende ouderling der kerke van Vianen

[fol. *2r]

Rouw-klagte Over de ontijdige, dog Godzalige Dood, Van de Heer, Henrik van Dortmont, Doktor in de Medicijnen, Borger-Meester der Stad, ende Ouderling der Kerke van Vianen.

O onversoenbre dood. O wreede-vyandin!

Die maar alleen beoogd u schriklijk moord-gewin.

Die u nog hand-vest kreund, nog regt, nog Kaisars wetten,
Maar die u staale wil tot yders wet gaad zetten.

O al te wreede dood! dat gy niet beter let.

Op wie dat gy de snee van uwen Zeyssen wet.

Dervd gy ook aan de Deur van Dortmont komen kloppen,
Om naa 't bedompte Grav sijn Ziel-loos rif te schoppen?

Most hy dan uyt-gelokt uyt sijn Geboorte-land,

Op 't on-voorsienste van u werden aan-gerand

In d'over-oude Stad van Dordregt? en begeven
Sijn Ega, Kroost, en Volk, en eyndigen sijn leven?

Most daar u doodlijk gif aan hem dan zijn verkwist?

Hy keerd tot ons, maar ag! ondzield, en in een Kist,

Die nimmer werd ondvragt, maar in het stof gestooten,
Sijn rammelend Gebeent houwd Eeuwen lang besloten.

[fol. *2v]

 

Sijn tonge swijgd, sijn mond is stijv, sijn bly gelaat

 

Is bleek, sijn romp bedekt men treurig lijk-gewaad.

 

Sijn oogen die in 't oog van sijn beminde blonkken

 

Die staan verduysterd in sijn voorhoofd neergezonkken.

 

Waar toe die hegte stijl, en vrome toe-verlaat

 

Der Borgers, die daar was een Kato in den Raad,

 

En Stad- en- Kerk-gevaart hielp stevig onderschragen,

 

Soo schielijk neergeveld in 't rijpste van sijn dagen?

 

Het Raad-huys waggeld, als ond-zuyld, de krankheyd steend

 

Angstvallig, mits haar Artz besweken is, sy weend

 

Dewijl de dood mimet haar moord-geweer te woeden

 

Afgrijslijk dreygd; wie sal in ziekten ons behoeden,

 

En redden uyt gevaar? kom Borgery, betreur

 

U bitter ongeval en harde Noodlot. Scheur

 

U Boesem, Hert, en Hayr; stort treur- en treurer-zangen

 

Uyt u beklemde Borst, kom laat u vry behangen

 

Met droevig rouw-gewaad, beweeg door u gezugt

 

En jammerlijk gehuyl de onbepaalde lugt.

 

Bestee u Herten tot Ziel-krijtende gedagten,

 

U Oogen tot geween, u Tong tot naare klagten.

 

Bedrukte Vrouw en Kroost mijn Sang-heldin beschreyd

 

U ramp en swaar verlies, dewijl verbroken leyd

 

De Hoofd-steun van u Huys, met nat bedaawde wangen,

 

Sy heeft haar borst gekrabd, haar losse tuyten hangen

 

Verward by 't Hoofd, sy heeft haar Lijk-Cypres by een.

 

Maar waar toe al 't gekerm? de Man die is dog heen,

 

Daar wy hem op het spoor gaan volgen. 't Past geen Kristen

 

Het vaste raad-besluyt sijns Leen-Heers te betwisten.

 

Wiseh uwe Kaken van haar silte Peerlen, laat

 

U rouw, gezugt, geween, en droevheyd houwden maat.

 

Men moet niet al te seer beschreyen en betreuren

 

Het geen men seker weet dat naamaals sal gebeuren.

 

Hy is niet dood, maar leevd voor Gods heyl-zaalge troon

 

Daar hy ondvangen heeft des overwinnings Kroon.

 

Daar zege-praald sijn Zield en pronkt in witte Kleeren

 

Gewaschen hagel-wit in 't herte-bloed des Heeren.

[fol. *3r]

 

Hy zit aan d'Heyl-fonteyn, naast Kristus regter-hand;

 

In Zions lust-prieel is nu sijn Ziel geland

 

Ver boven Son en Maan, daar hem geen kwaal kan schaden,

 

Maar daar Gods lievlijkheen hem eeuwiglijk verzaaden.

 

Misgun hem niet dat heyl, maar zy met hem verheugd.

 

Doods schigt is kragteloos op 't leven van de deugd.

 

 

 

Y.C.