Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 148 (2003)

Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 148

(2003)– [tijdschrift] Dietsche Warande en Belfort– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 746]
Saskia de Coster Kopvoeters (een kortfilm) NACHT IN EEN DONKERE KAMER wij tasten de ruimte af een lege kamer, in blauwzwart licht, trekt aan ons oog voorbij - dit is: de camera glijdt langs foto's aan de wand, blijft stilstaan in de hoek van de kamer. Een man zit op de grond - kaalgeschoren hoofd, buitengewoon afgetraind bovenlichaam hij telefoneert we HOREN ‘je roadie hier - de vorklift kantelde - vijf ton versterkers op mij... terwijl jij aan het zingen was...’ Wij zien zijn hand een skateboard heen en weer rijden over de grond ‘een vorklift, zeg ik toch... nee, nog nooit gebeurd... maar het kan dus wel’ ‘...wat?...’ (BEZETTOON niemand aan de andere kant van de lijn.) De man spreekt verder maar wij zijn IN HET ZIEKENHUIS IN HOUSTON Een verpleegster doorbladert een tijdschrift op haar schoot houdt even halt bij een advertentie - lange benen in panty's - en leest ‘soms heb ik zin om slechts mijn kousen te dragen, en niets anders, ze zitten zo...’ ONSCHERPE STEMMEN De verpleegster kijkt op naar de dokter die vooraan in het lokaal staat te gebaren bij een slide van het zenuwstelsel ‘... Er bestaat dus
[pagina 747]
een soort verslaving die voortleeft, ondanks het recasten van het organisme. Iedere dode cel laat een geest achter...’ IN DE DONKERE KAMER Wij zien de telefoon die nog steeds op de grond ligt te tuten. De man in de hoek luistert - het klinkt hem in de oren als het kloppen van een hart. Hij zit voorovergebogen. De man legt zijn oor tegen de grond - hoort iets als VOETSTAPPEN. De camera komt heel dicht bij zijn hand nu - volgt de bewegingen van de hand. Die haalt het lid van een kartonnen doos op een stapel dozen. De man zet een paar sportschoenen op de vloer. Meer dozen, meer sportschoenen. De man pauzeert even en kijkt op naar de muur. Een foto die het scherm vult dezelfde man, hij, en een vrouw. Dezelfde man in een groep - klein maar onmiskenbaar op de voorgrond Björk GEPREVEL van de man. Hij wil opspringen, raakt net tot bij de foto. Wij gaan van de foto naar de schoenen. Een totaalbeeld van de vloer die vol sportschoenen staat. Naar het lichaam van de man dat eindigt bij de romp (ook geen bovenbenen). Naar een paar korte benen die ijverig wandelen over een bewegende stoep IN DE LUCHTHAVEN hoger kijken - langs FELVERLICHTE reclames voor parfums en zakmessen en espresso langs verzorgde vrouwenhanden die een ticket afscheuren en een cut later IN HET VLIEGTUIG langs het raampje in de wolken waar de NACHT gevallen is terwijl knieën in de rug van het zitje worden geplant en het oog van de camera even mee bedekt wordt onder een slaapdeken.
[pagina 748]
GEVLOEK DIEP GEZUCHT. IN DE DONKERE KAMER wij draaien rondjes om de man. Zelf zit hij bewegingsloos in het blauwzwarte licht. Ingesloten. Al die voeten om hem heen trekt dan het skateboard naar zich toe en plaatst zijn romp erop rijdt naar een wastafel, gaat aan de baar voor handdoeken hangen en begint optrekoefeningen te doen. De camera ondertussen komt OVERAL (het scherpe oog) zo klimt hij nu probleemloos uit een zwerm vogels tot op de vleugels van het vliegtuig zo in 1 lange shot dwars door het vliegtuigraam zonder 1 glassplinter. Tot bij de passagiers van deze langeafstandsvlucht. opeengeperste volwassen dikke mensen, kwaad willen slapen hebben geen ruimte camera steekt gangpad over daar zit de dwerg glunderend om zich heen te kijken zijn voeten bengelend boven de grond hij rekt zich uit in zijn zit, armen en benen. Terwijl hij de koptelefoon opzet raakt de camera even verstrikt tussen de draden, kantelt naar beneden kijkt dwars door de vloer over de wereld uit te donker kijkt om zich heen, kijkt naar buiten naar de klanken die in het luchtruim rondzweven (de klanken uit de koptelefoon van de dwerg, die knikkend naar de wolken kijkt)
[pagina 749]
(all is full of love - it's all around you) (daar hangen voor zijn ogen de klanken een kanarie, een kameleon een kaars) en in het vliegtuig brengt de stewardess een kalmeringsmiddel in een fles whisky naar een vrouw die blijft herhalen ER IS EEN VOGEL IN DE LINKERMOTOR GEVLOGEN IN DE KINDERKAMER, een verdieping lager dan de donkere kamer waar de man zijn oefeningen doet. Wij zitten vanuit het bed toe te kijken naar een mannenlichaam op de gang. De man staat voor de open deur op een trapje op de bovenste trede; zijn hoofd is aan het zicht onttrokken een arm houdt hij hoog in de lucht hij is een lamp aan het indraaien ‘kijk - we laten het ganglicht de hele nacht aan’ zegt hij. Hij komt binnen, geeft een kus. Overal speelgoed. Het licht in de kamer wordt uitgeknipt. Het raam staat open De mannenhand drukt op een knop van de babyfoon ‘lekker slapen... -’ klinkt het en die woorden hoort zijn vrouw door de babyfoon IN DE SLAAPKAMER DAARNAAST terwijl zij naar tv kijkt terwijl een nieuwslezeres spreekt over de beelden heen honderdduizenden islamitische mannen in witte kleren die rond de grote zwarte steen draaien die PREVELEN EN ZOEMEN. De beelden worden naar miljoenen kamers uitgestraald en IEMAND ERGENS zegt: ‘volgens mij is die steen radioactief’ en de mannen zijn elkaar in een hoekje van het beeldscherm aan het vertrappen.
[pagina 750]
IN HET ZIEKENHUIS BIJ MEKKA zuurstofmaskers blauwe handen witte oogbollen dokters rond het bed van enkele onder de voet gelopen mannen ‘de ziekenhuizen worden overspoeld’ zegt een STEM dit stemgeluid gemengd met muziek van Talvin Singh IN DE BAR BIJ EEN NACHTCLUB. De camera vindt nauwelijks een plaats, wringt zich met moeite door de menigte schommelt tussen de lichamen tot bij het hoofd van 1 meisje. Het hoofd blijft groeien of wij zoomen in tot zij de ogen sluit wegkijkt OP EEN BERG IN IJSLAND drie geologen, twee vrouwen en een man, midden in de nacht op een bergtop met meetapparatuur in de weer een wolk zendt signalen uit. ‘Hoe is het in Nagasaki - ik ben er niet meer geweest sinds ik ben verhuisd’ ‘Oh niks veranderd, veel aardbevingen de laatste tijd’ Ze staan met drie naar de sterren te kijken. De camera kijkt naar de aarde. VANUIT DE LUCHTLAGEN BOVEN HEN ‘Als een vliegtuig tegen een vulkaan aanbotst dan barst de vulkaan uit’ praten de drie verder ‘maar hoe groot is die kans’ ‘niet onbestaand’ ROND HET VLIEGTUIG Een vogel vliegt tegen het buitenraam van de cockpit het raam spat open verwondt de piloot het vliegtuig dat zich opmaakte voor de landing begint neer te storten
[pagina 751]
IN DE BAR VAN DE NACHTCLUB leest zij haar e-mail op de pc die in een tafeltje is ingebouwd See hidden videos of people who didn't know they were being watched! You won't believe what we have caught on hidden camera! Klikt zij, staart zij naar een beeld van zichzelf een storm van beelden trekt voorbij regen buiten een ruis door de kabel een leger van pixels IN LUCHTLAGEN gaat de camera de vogelzwerm achterna hoe die het vliegtuig binnenging en langs de staart weer naar buiten en de camera duikt mee NAAR BENEDEN terwijl op de achtergrond de mensen uit het vliegtuig blijven vallen ze worden nu over de stad uitgestrooid wij hebben enkel oog voor hem, de dwerg, ZOOMEN IN vinden hem onmiddellijk hoe snel het ook gaat in een val van drieduizend meter naar beneden hij heeft - tweeduizend meter - de losgerukte koptelefoon nog op zijn hoofd - duizend - volgt nog 1 zin all is full of love it's all around you, vierhonderd meter boven de DONKERE KAMER terwijl IN DE KINDERKAMER het kind onder de lakens hoort: een fles champagne die ontkurkt wordt terwijl op tv IN DE OUDERKAMER een reportage ‘... een reconstructie van de moord die twee jaar geleden de natie schokte.’ ‘Presentator De Wilde biedt Fortuyn op het parkeerterrein een fles
[pagina 752]
champagne aan als dank voor zijn medewerking. Dan hoort hij twee knallen. Hij ziet Fortuyn wankelen.’ Terwijl opeens een vogel door het raam knalt van de OUDERKAMER nu moeten wij alle richtingen uit en scheel kijken van verwarring ... de massa OP HET PLEIN rond de steen... ... zij OP DE DANSVLOER ondertussen... ... een bezwete bokser OP ZIJN BOKSBAL slaand... ... een grommende vulkaan... ... de bagage die DOOR DE LUCHT vliegt ondertussen... ... op tv de prijzen van een gameshow die voorbijkomen... ... IN DE SCHADUW van het crashende vliegtuig ondertussen... ... met 1 oog op DE VOET VAN DE BERG... ... ONDER DE REGEN van lichamen onder... ... de zwerm van duizend vogels inmiddels DOOR HET RAAM VAN DE KINDERKAMER gevlogen... ... aan de andere kant van de deur, OP DE GANG, onder de lamp die is blijven branden... wij houden de camera strak op de deur gericht een geluid UIT DE DONKERE KAMER BOVEN ONS. De man draait zich om naar een foto aan de muur hij en Björk OP HET DAK een koptelefoon IN DE ZWARTE MIST een vliegtuig dat naar een bergtop vliegt VANUIT DE KINDERKAMER onder hem een geluid opklimmend, door de babyfoon weerklinkt het ook... alsof er een feest aan de gang is een eindeloos rondlopen en schreeuwen getrippel van voeten op een houten vloer of zijn dit vogelpoten honderdduizend vogels lachen IN DE KINDERKAMER klapperen met hun vleugels een CLOSE-UP van de man die klappertandt de film zal live worden vertoond op 6 mei 2004

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Saskia de Coster