[De stad in de mall in de stad, vervolg]
Inno kent een functionalistische planopbouw die repetitief en orthogonaal is. Daarom is de zeer grote maat van de binnenruimte net niet desoriënterend. In wezen identieke verdiepingen nivelleren de koopwaar tot seriematige massaproducten. De gigantische betonnen buitengevel is robuust en abstract en daardoor prominent aanwezig. Het warenhuis presenteert zich in de Nieuwstraat als materieel en massief volume. Inno is een product van het hoog-modernisme, zowel door de monumentale rationaliteit van de architectuur als door de fordistische oorsprong van het ingebouwde consumptiemodel.
City 2 (1978) negeert de bevattelijke moderniteit van Inno. De gevels zijn heterogeen, onbeduidend en niet-tektonisch. Ze bekommeren zich niet om overeenstemming met het interieur noch om expressie van eenheid en samenhang. De Nieuwstraat is slechts de aanvoerlijn van shoppers voor het gecontroleerde duplicaat van de straat binnenin. City 2 simuleert de stad temidden van de stad. Als de shopper City 2 denkt, ziet hij een binnenruimte voor zich. Een grillig interieurparcours rijgt zowel ondiepe als ver indringbare winkeloppervlaktes aaneen. Gedempt daglicht valt boven ergens binnen, klaterend water en muzak smoren verre straatgeluiden. Welke verdieping binnen zou overeenkomen met de begane grond buiten? Zwart-wit tegelmotieven op vloeren en trappen wemelen zoals dazzlepainting op oorlogsschepen. Diagonaal geplaatste roltrappen, onverwachte zichtlijnen doorheen de atria en reflecterende oppervlakken die ver en dicht bijeenbrengen, destabiliseren verder het tijd-ruimtelijk evenwicht in City 2. Deze hyperspace mikt op een toestand van gewichtloze desoriëntatie die de shopper lanceert naar de ‘Gruen-transfer’; de term verwijst naar de beruchte mall-architect Victor Gruen en slaat op het doelbewust opgewekte moment van koophysterie waarin de shopper zich op het enig tastbare en substantiële temidden van de gedematerialiseerde winkelarchitectuur werpt: koopwaar. Kopen als uitweg.
In de boven elkaar gestapelde filialen van Benetton en Esprit (1994-1995) in de Nieuwstraat is de fusie tussen straat en interieur