Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 133

[p. 542]

Jaap Hoogteijling
Gedichten

ik lig
achter mij zwijgt het
eeuwen
rotsen in een regenachtig landschap
een lichaam dwaalt over de wegen
het huilt in vrede
kijkt om zich heen
scheefgezakt en stil ligt het verleden
hulpeloos aanvaardt het lichaam haar

wij herinnerden lege uren

langs de stenen gutste water
naakt lagen zij

wij renden door de regen
raakten alles aan
zakten vermoeid tegen de rotsen
herinnerden weer
wat er was
wij weten niet meer

[p. 543]

 

de mist verhulde onze winter

 

de vrolijke nevelslierten werden grauw

 

onheilspellend licht

 

 

 

ik lag in jouw armen

 

het is winter geworden vandaag

 

de takken zijn bevroren

 

sneeuw ligt op de grond

 

 

 

vannacht bewogen mijn gedachten

 

in sluiers ik weet het niet meer

 

ik voel/de/liefde om mij heen

 

 

 

wij rijden door de poorten

 

het verdikte wit in van leven

 

woorden wijzen ons de weg

 

de subtiele vormbomen de zon