Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 132

[p. 4]

Guido de Bruyn
Soms valt een glas

Soms valt een glas en breekt het niet.
Het rolt tot tegen de tafelpoot en wacht.
Niemand raapt het op, iemand lacht,
iemand anders pakt een ander glas.

Er is niets gebeurd. Geen scherf
werd aan het geluk ontlokt.
Zo te zien heeft de val van het glas
de loop der dingen niet gestokt.

Later pas, dan pas valt de barst op
in de voet van het glas: iets
van niets, als een scheurtje in het hart
van een wandelaar op zondag.

Maar zijn stap verzwakt, zoals het zingen
van een vogel in een verkeerd seizoen.
We begrijpen niet wat aldoor gaande is,
de stille triomf der dingen.

Uit de bundel De stille triomf der dingen.