Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 130

[p. 195]

Frank Pollet
Hoe de avond smaakte naar marmer

Hoe de avond smaakte naar marmer
En mist en de koorts een hondsdolle hond
Bleek, die van geen ophouden wist.

‘Lang geleden zaten wij hier samen, armer
Dan vandaag maar met een overvloed aan woorden in de mond.’

Het landschap reikt tot waar de bloemen
Op de vensterbank zijn neergeplant,
De waarheid spiegelt zich in vast tapijt en, hoe men
De avond naar zijn waarde schat, bewijst de bibber in de hand.

Hoe dan de tijd een zieke vijand wordt
Genoemd maar slechts een compilatie is
Van hun langzaam vaalgeworden hoop
Op vroeger. Toen het goed was. En het leven zijn gewone gang

Ging.