Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 405]

Dietsche Warande en Belfort 129ste jaargang nummer 6 juli - augustus 1984

Jo Gisekin
Wierook van vandaag

Als duiven op een tak

Niemand hoeft het ooit te weten
dat liefde een wijdopen plek is
een verdronken land bijna
met hunkerende vogels en
druppelend water

twee zielen als duiven op een tak
in een nachtelijk september
twee harten in struikgewas

één peluw
met het hoofd
van slechts die

en geen ander.

[p. 406]

Ik zou je

Ik zou je als zaligheid
bestempelen
soms ben je hard

Ik zou je met lauweren
omhangen
je ogen spuien licht

Ik zou je met goed fatsoen
roerloos naast een ander leggen
het is vergeefse moeite

Bijna was ik doorgegaan
met wolken op je
hoofd te stapelen
van je lichaam
een vindplaats te maken
vol goud en zilverlingen
maar ook dat is vals bericht

Je bent het breviarium
van mijn langste dag
de gastheer aan mijn tafel
het transparante
in dit gedicht.

[p. 407]

Wierook van vandaag

Als jij niet meer komt
ga ik je tegen
al moet het dan met huiver
van volslagen manke benen
ruimten vullen we op
met tijd die we hebben
verspeeld
de leegte van gisteren
met wierook van vandaag

terwijl de kievit in mijn
droom danst op de vijver
dragen ranonkels op
stijve stelen de stilte
uit het huis

hetgeen nog komen moet
hangt als een klepel
in mijn schaarse boom.

[p. 408]

Moe gedicht

Ik heb het linnen gestreken
de kip van zijn botjes ontdaan
een handvol pijnappelpitten
kwistig in de abrikozenvla

ik zit met mezelf aan tafel
uitgedoofde bloesemtak
in drabbig water
véél moeder
weinig vrouw
ontbonden bijna, vergeten
de geur van lichaamswarmte
en streelzacht water

hoe kan ik weten
dat morgen de hemel
doorzichtig wordt en jij
luidruchtig de beminde.

[p. 409]

Voor één keer

Voor één keer een man
willen zijn
uit jouw ogen mijn
lichaam luisterrijk ontplooien
de schemering van de nacht
op de lippen en in de
lenden de tekening
van honigraat

je beroeren
als een zacht spinet
om vermoeid van de zomer
druipend van langgeleden lust
op je weide
in sordino
dood te gaan.