Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 191]

Joris Denoo
Polaraminepolka

Het kan hem niet meer verdommen,
die hypergevoeligheid die hem gedichten doet maken,
die hitte vanbinnen die zijn koortskromme
stuwt en hem slijmen doet braken.

‘Deze ziekte kenmerkt zich door het feit
dat men ziek is en niet ziek is.
Intermenselijk bekeken is patiënt belemmerd
in doen en laten, spreken en weerstreven.’

Injecties annex slikken verwekken slaperigheid.
Licht en lucht doen een spraakstoornis
ontstaan. Pollen en stof der aarde zijn de dompers
op de goodwill. Patiënt wenst oeverloze regen.

Deze ziekte van sociaal belang
heeft ‘hyper’ en ‘anti’ op de bijsluiter
staan. Nevenverschijnselen: levenslang.
Patiënt krijgt Komrijhoofd dat stuitert.

Spuit, slik, nies en bedonder
hem maar verder met medicamenten.
Daarzonder ware hij een medisch wonder.
‘Patiënt telde dertig allergische lentes.’

Geef hem regen dat hij het niezen laat.
Gun hem het vocht dat het zwellen belet.
Zodat hij onder de mensen niet vreemdgaat,
opdat hij van ‘mooi weer vandaag’ worde gered.