Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 116]

Hans de Greve
Gedicht

zo eenzaam als de enkeling kan zijn,
overal zichzelf en het zinloos ontlopen
lang verleerd.

nooit zullen we nog verdwalen,
ongeacht de toch vluchtige sporen,
want zoekraken in verlatenheid
kan niet meer.

wat nog tetanisch zal overklinken
dempt in de tijd van verwijdering
tot het zoelend stuiven van duinzand.

geen tussentint kan ons oog verblinden,
geen warkruid ons lichaam wikkelen.

alles is duidelijk.

niet, om van te houden.

en begrijpen is een misverstand.