Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 127

[p. 414]

Miriam Van hee / Gedichten voor R.

vaak heb ik gedacht
dat jij het was
voor wie de deuren langzaam
en vanzelfsprekend opengingen
dat jouw stap zich in
het trapportaal verschool

vaker nog heb ik je gemist
als de avonden langer werden
de kinderen al diep
in een oeverloze slaap geborgen
en enkel de wind nog verwoed
doorging met het uitkleden
van de populieren

als wij in bed lagen
en het wezen van de dag
ons was ontglipt

[p. 415]

 

het ligt reeds achter ons

 

het ademen is reeds andere kanten uit

 

 

 

de zeldzame auto's

 

ruisend over de weg en hoe

 

het licht viel over de schrijftafel

 

hoe wij op de tram

 

de oude straten overdeden

 

en 's nachts, hoe onze koude handen

 

de grenzen van de liefde

 

platstreken in de lakens

 

 

 

het ligt reeds achter ons

 

en evenmin te achterhalen

 

als de geur van de wind

 

in kleine badsteden waar wij eens

 

als toegewijde gasten het komen

 

en afvaren van de schepen gadesloegen

[p. 416]

 

dit samenzijn - zoveel ervan

 

is nooit op de foto geraakt

 

 

 

vergeten zullen wij straks

 

deze winter dit huis dat eens

 

herbergzamer was, lichter,

 

als door sneeuw omgeven en met

 

de geur van pas gestreken linnen

 

 

 

en wat is er nog van de handen

 

die tussen ons het leven

 

begaanbaar maakten het slapengaan

 

vanzelfsprekend?

 

 

 

van de brieven o

 

als weergevonden geld gekoesterd

 

van hand tot hand onze lichamen

 

bewonderd betast als nieuwe boeken

 

 

 

wat is er nog van de stemmen

 

dan wat benauwend kuchen

 

wat telefoongeruis en van de handen

 

wit en vermagerd de vingers

 

aan een theeglas vastgekleefd

 

als konden zij daar warm van worden