Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 127

[p. 332]

Dirk Kroon / Ruysdaels psalm

hoe grijs werd de schilder
van zulke wolken

zette hij wilgen
steeds uit het lood

wie in deze bomen gelooft
herkent ze als letters

lijnrecht tegen de tijd in
raakt de schilder ontzet

valt zijn penseel uit
wrijft iemand zich de ogen

trekken er wolken weg
krijgen ze wimpers

klinkt een psalm op
geurt het naar hars