Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 122

[p. 356]

Luuk Gruwez / Ick seg adieu

van afscheid naar afscheid op reis
en buiten adem na een lang vergeten,
heb ik van de wijsheid weinig geleerd
dan wat allengs alleen op reis geweten,
dat heimwee weemoed werd en weemoed wenen.

in kamer, landschap, stad, of wat men eens aanbad,
werd men daarom haast bevriend met de vrees,
in wat men eens aanbad en slechts vermoeid vergat
terwille van het enig weten waar nooit twijfel rees,
dat elk seizoen een feest van afscheid is.

en dat elk lichaam zijn seizoenen kent
die wij steeds hebben geweten en geleden
als een levendig en levenslang verleden.

want zoveel, zoveel raakten wij kwijt,
een oud portret, een jonger spijt.
elke tijd, een tijd van afscheid.