Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 122

[p. 294]

Margreet / Gedichten

ik wilde maar een ding
dat iemand van me hield
zonder voorbehoud

zo had ik mij vastgeklampt
aan mannen en dieren

een doolhof ging ik in
hoe kwam ik hier weer uit

ik wilde dingen doen
die ik nooit gedurfd had

ik dronk brak water
ging terug tot pompei

dieper kon ik niet vallen
verder kan ik niet gaan

ik grendel mijn bestaan af
spijker de deuren dicht

ik laat mij adopteren
door oudere vrouwen

ik ga een nieuw tijdperk in

[p. 295]

never loved my face but others did

mijn ogen waren groot en groen
ik moest ze bedekken
la bouche! les yeux!
ik was altijd halfnaakt
en prachtig beschilderd

als een sirocco, als handwarm
water, als een spin in een web
droeg ik mijn aura mee

verlegen mannen bespiedden mij
en wie brutaal was
raakte me zachtjes aan

ik waste mij in hun dagdromen
ik spon op hun schoot
ik bood me aan maar niemand
durfde mij te nemen

[p. 296]

 

ik leg mijn hoofd in de schoot

 

van maagden en hoeren

 

en vraag om vergeving

 

 

 

hun vingers ontwarren mijn haar

 

op voorzichtige handen

 

wegen zij lachend mijn borsten

 

 

 

een vrouw is voor mij gestorven

 

ik zwem in haar bloed

 

een vrouw is voor mij gemarteld

 

ik lik haar wonden

 

een vrouw zit voor mij gevangen

 

ik druk mijn mond door de tralies

 

 

 

zij strelen mijn keel

 

en de binnenkant van mijn dijen

 

ik ben zachter dan room

 

 

 

hun geurige zwanehalzen

 

bewegen ritmies

 

zij zijn in harmonie met zichzelf

 

 

 

o mijn zusters ik ben trots op jullie

 

jullie hebben mij moed geschonken