Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 121

[p. 281]

Frans Deschoemaeker / Gedicht

Als mijn muizenissen
het ouderlijk dak ontvluchten,
zodat ik open kaart kan spelen met mezelf,

als bovendien je ouwe tante Philomeen,
suf na uren koffiekrans,
een steek laat vallen van haar zeurkous
en op haar fiets de avond inrijdt,

oh ja, de avond, als de avond
zijn zwartgalligheid verliest
en op het land de boeren
met hun bietenkarren blootlegt,

en lichtverteerbaar wordt als melk, als honig,
(oh, honig in het oker van de nazomer!)

als dan tenslotte nog de rododendron
voor je raam 4 blaadjes & 1 twijg verliest,

dan, liefje, kan ik - eindelijk
en ongestoord - preciés jouw kamer binnenkijken.