Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 120

[p. 728]

Miel Vanstreels / Vrouw op de grens

voor mijn moeder

t kan beter weer lente worden, onder
een zwaar op de maag liggende

avondlucht verregent de vrieskou in
haar tot weemoed.

een leeggesneeuwde schoot.

toen zij naar haar schaduw
verhuisde. toen de tijd niet meer uit

haar huid kon verbannen. toen vocht
zij nog heel even tegen dit

warmte-tekort. moe van t altijd
afscheid nemen is zij dan in een

hoek gekropen en heeft de c.v
bijgesteld tot de planten gingen

verrotten en hoorde via de radio hoe
Vader Abraham een prijs won met het

lied: rimpels zijn goud waard.

ze wist niet of ze huilen moest of
huilen.