Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 114

[p. 574]

Walter Haesaert / Zoals de bomen

Zoals de bomen grazen, zo is het vee,
langzaam uit de aarde groeiend naar
het licht, tot vervelens toe herkauwen
van: geboren worden, leven, doodsbericht

met pijn. De dood wordt om de dag
mishandeld, het leven om het uur.
De kinderen worden afgericht, dit is de prooi
dat is de wind waarlangs ik buigen mag.

De vlinders sterven uit, de dromen eveneens
en wolken schilferen af onder de huid.
Het woord geschiedenis komt als een sluitsteen
op het hoofd van iedereen terecht.

De grijze rat wordt in haar slaap gevangen,
de lijster en de spreeuw onder het net,
de huizen van slakken ontmanteld
en de avond met hoop op morgen ontsmet.

Zoals de bomen grazen, zo is de laatste plant,
breekbaar gaan ze uit zichzelf naar gisteren.
Het jonge blad blijft in de knoppen steken,
behoedzaam tast ik het verleden af.