Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 112

[p. 121]

Walter Haesaert
Testament

De nacht loopt in een wijde broek
tussen de berken en het water,
tussen de auto's, het verkeerslicht op de hoek.
Het meisje met de jonge pels is zoek.

Soms is mijn leven een doorbladerd boek,
een eindeloos versterkt kasteel voor later,
het dromen van de keien een verdaagd bezoek.
Het meisje met de jonge pels is zoek.

Maar uit de schelp van een droom
kruipt de dood als een slak altijd nader.
De schamele, de onbekende, onbeminde
verrast in haar vlucht de trillende hinde:
een jonge bloem doorzichtig water.

De uren klappen als vleugels tegen
de harde handen der aarde
of omhelzen de hoge blauwe paarden
van de zee, het andere aangezicht.
Ik ken de dood, de bedriegster de vermaarde.