Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 110

[p. 1]

[1965/1]

Pieter G. Buckinx
Drie gedichten

Een ster hangt glanzend

Een ster hangt glanzend boven het heelal.
Onder de sneeuw van het maanlicht
ontwaakt het dal.

Maar de aarde kraakt
onder de hoefslag van vuur en honger
in het vlijmscherpe mes van de wind.

Voor de honger van Herodes beven de moeders,
zij beven voor de roofdierogen van de nacht.
en voor het zwaard van vuur
dat duizenden heeft omgebracht.

Ergens in de wereld schreit een kind
ontelbare winters lang
schreit een kind van kou en verdriet.
Maar wij horen het niet.
Wij werden doof en blind:
een rots van goud waaronder wij schuilen
midden de mieren
binnen de schimmen van onze schuld.

Ontbind het goud dat ons omhult,
breek onze trots
en breek het zwaard
waarvoor de moeders beven.
Doorstraal ons met de gloed,
die Uw genade openbaart.

[p. 2]

Medea

voor Maria Wimmer

‘Hoor wat ik u voorspel:
dit is mijn mes, mijn wet,
gij zult geen rust meer kennen
in dit koningsbed.
Het brons van uwe huid
zal verbleken onder de roede
van mijn trots en mijn woede.

Nu in mijn ogen de tranen
van de waanzin wonen
hak ik de wortels weg
waarin de houtworm knaagt.

De angstkreet van uw zonen,
van mijn bloed,
gij zult hem horen dag en nacht
aan de klaagmuur
der doden.

Ik ben het vuur, het zwaard
in de hand van de goden.’

[p. 3]

Deze hand

Deze hand is de hand van mijn vader.
Waarom beeft zij op het blad?

Hij gaf ze mij opdat ik hem zou blijven herkennen
in deze vlekken en groeven,
in deze vingers die langzaam verstenen,
in dit bloed dat uit de toppen
opwaarts jaagt naar de keel,
blind en verschrikt en rood,
en in deze gespannen aders
die het geheim verbergen
en die ik moet liefhebben,
die ik moet leegschrijven
tot zij verstijven
in de blijdschap van de dood.