Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 109

[p. 229]

[1964/4]

Pierre Kemp
Suite uit de verloren componist

Aanstotelijk

In de opmaak links van haar aangezicht
wolkt een wang in zachtrood avondlicht
en de mensen, die nog in bloemen geloven,
zeggen: vrouwenschoonheid komt van boven.

Maar ga er niet aan met vinger of mond,
een eenzame jonge vrouw is juist daar te rond,
al wil zij dat en blijft haar huidverdriet
een verlangen naar wat niet kan in een liefdelied.
Wilt gij de liefde ontmoeten
stoot haar in de lenden met handen en voeten!

[p. 230]

Frage und Antwort

Zij nam wat grijs van wereldsteden
en smeerde dat op haar wagen.
Toen werd die wagen van het heden
in het hedendaags model gedragen.
Zij glimlachte tegen ieder bewoner
van haar land en van daar buiten
en iedere glimlach scheen schoner
dan de voorgaande met hun luiten en fluiten.

Waar haal je die antieke muzieken vandaan?

Uit steden die nog naast de wegen staan.
Zij missen de oude hotsende, botsende baan,
maar wat gaat het je eigenlijk ook aan?

[p. 231]

Vaarwel aan de groene vlaggen

De groene vlaggen steken uit de bomen,
het grote publiek weet van niets,
maar toch die kunstenaar moet komen.
De vlaggen begrijpen: hij zingt ons iets.
Hij zet de hymnen van zijn ogen,
al zijn die niet voor ons bedoeld,
naar dat aanminnige bewogen
waar hij zo alles voor voelt.
Vlaggen, met mij is het haast gedaan!
Ik moet en ik wil ook slapen gaan
voorgoed en gaarne vergeten
de inspiratie door de Muzen nog geweten!

[p. 232]

Het nieuwe muziekpapier

Hij plukte zijn landschapje op haar tuniek
en zei: en nu vaarwel van mijn bureau!
Ik kan niet leven van een blijvende muziek,
ik wil veranderen naar nieuw ‘nu’ en doe dat zo:
Ik tel de balken, waarover ik beschik
en weet, dat wordt van eigen tijdsbestek,
ik ben eenvoudig nog van 't ogenblik,
maar bij een vijfde keer, word ik toch gek!
Dat zing ik uit van binnen en naar buiten,
ik zing dus nog: soms op gebroken ruiten?

[p. 233]

Pleingeruis

Bomen ruisen voor de hygiëne
van hun grote stad
en met nauw merkbare tenen
wuiven ze elkander dat.
Er zijn niet veel dichters in de straten
die dit worden gewaar.
De mannelijke tonen hoe ze op foto's praten,
de vrouwelijke denken aan de daden van hun haar.

[p. 234]

Le parfum enchante

Vandaag heb ik harpenklank vernomen
uit het land der Fransen.
Hij kwam wel eens hedendaagser van tussen de bomen
en liet zich dan minder dansen.
Lang dacht ik: wie heeft daar met die snaren gesproken?
doch de seconden zeiden niets op mijn vraag.
Ik heb maar parfums geroken,
parfums van Parijs-Vandaag.
Het is hard voor mij te bekennen:
ik ben al wat tientallen jaren oud -
ik kan aan het modernste niet meer wennen,
wijl ik meer van jeugdig muscus houd.

[p. 235]

Stainless steel double edges razor-march (reclame-muziek)

Vijf vingers over de linkerwang
vijf vingers over de rechterwang
... geen woord...
tot dubbel akkoord?
maar niet gestoord.
Toch zich voelen ellendig
... en de ogen zijn te behendig
en de wimpers ritselen de leugen voort!

[p. 236]

Accelerando

Vol zit ik van een witte non,
die op een wit orgel een ongeval van zon
en slechte ogen speelt
en mij daarmee verveelt.
Het is al meer dan kwart voor vijven
en ik moet die non nog uit mij schrijven.