Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 108

[p. 605]

Bij de dood van een ketter VIII

Nauwelijks uit de mens ontstond
De wilde wijnstok der legenden,
De brandende aarde
Bij de droogte bijgebleven

Door mijn landschap trok de woede
Sleepte ik, de vreemdeling,
Geweld en weelde, de onrust
Elke nacht, de innige avond inderdaad
Dezelfde sporen.

Maar hier gehavend,
Verminkt besneden in het Woord
Eindigde dit leven in het leven,
De vroegere afstand die de droefheid
En toen de dag besloot.

Hugues C. Pernath