Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 108

[p. 597]

Liefste en dood

Duizelig van moeheid na het schrijven van letters
schrijf ik weer letters en woorden en zinnen
ik kan het niet helpen het schiet mij te binnen
het schiet mij te binnen ik schrijf het maar neer.

Wat weet ik een vogel met ogen van sterven
met ogen naar binnen het oog ingekeerd
die stond in de zee waar de zee bijna eindigt
met ogen van sterven ik wist er niet van.

Wat weet ik wat overal rondloopt met ogen
met ogen van droefheid-van-tin maar er valt
toch wel iets te zien het is net hoe het uitkomt
het leven de dood niemand weet er iets van.

Wat weet ik wat weet ik de liefste haar lichaam
Haar mond en haar ogen wat weet ik misschien
de dood in haar lichaam het licht staat te huilen
nee dat niet ik dank je ik dank je nog wel.

Wat weet ik de straten de stenen de huizen
de kranten de wereld het gaan en het staan
maar het is niets waard zeggen 3 millioen sterren
maar wat weten sterren niet eens mijn adieu.

Niet eens mijn adieu het moment dat ik wegga
niet eens mijn ik wil wel de tijd dat ik blijf
niet eens maar een vogel met ogen van sterven
niet eens maar een wereld van liefste en dood.

Hans Andreus