Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 108

[p. 79]

[1963/2]

Pieter G. Buckinx
Vijf gedichten

Woorden zijn overbodig

Woorden zijn overbodig
nu wij langzaam verstenen
in dit koninkrijk van de herfst.
Het licht is gedoofd,
maar het goud houdt aan
in de groeven van uw voorhoofd
boven het dierbaar landschap
van uw ogen,
onaanrandbaar als de stilte
van uw lippen.

[p. 80]

Broeder Sebastiaan

Broeder Sebastiaan,
steeds dieper treffen de messen de huid
en telkens weer opnieuw
treffen de messen de ziel,
er is geen ontkomen aan.

Broeder Sebastiaan,
steeds dieper treffen de messen,
tot het lichaam gans is bezeerd
en de laatste prent van het gulden boek
voorgoed is omgekeerd.

Broeder Sebastiaan,
de nacht smelt in mijn tent.

Steeds dieper treffen de messen,
tot de ziel u eindelijk herkent.

[p. 81]

Woorden met scherven geschreven

Woorden met scherven geschreven
in de brandende plant van het bloed,
woorden in het lichaam gedreven
van de schedel tot aan de voet,
ik proef u tussen de tanden,
als zand tussen de tanden
in mijn nacht van koorts en roet.

Woorden geroofd uit het donker
dat ik schiep en herschiep tot een lied,
woorden geroofd uit het niet,
gij grift het brandend teken
in de wortels van mijn ziel.

Hol wordt het hoofd van zwaarte,
woorden, ik hoor wat gij zegt:
de duisternis wordt klaarte
in het allerlaatste gevecht.

[p. 82]

Zij keek mij aan

Zij keek mij aan. En ik herkende haar.
Mijn blik lag in haar blik.
De zon hing in de ruit,
als in die zorgeloze voorjaarstijd.

Zij trad vooruit en vroeg:
is dit mijn zoon, mijn kind?

Ik week terug,
alsof ik naakt tot in de ziel
werd aangeraakt.

[p. 83]

Aan de rand van de vlam

Dof roert de trom
aan de laatste grens.

Naakt staat de mens
op de brug
en beeft
aan de rand van de vlam.

Verschroeid tot stof
keert de stam
tot de wortel terug.