Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 103

[p. 1]

[1958/1]

Pieter G. Buckinx
Twee gedichten

Herfst

Ouder worden, naar elkander kijken,
en de ogen afwenden van elkaar,
naar de dagen en de jaren die verstrijken
in het grijzer worden van het haar.

Bang zijn voor de rimpels, voor de tijgerogen
van de dood achter de gordijnen,
waar de vlinders der verschrikking wonen,
en de wagensporen van de herfst verdwijnen
in de nevels, in de doodskou van het kreupelhout.

Bang zijn voor het laatste najaarsgoud,
voor de kamer, voor de spiegels en de wanden
en elkanders blik ontwijken, onverzadigd
neer te kijken langs de holle aders
op het winterlandschap van uw handen.

[p. 2]

Winter

Voorzichtig met de vingers betasten
een heel oud boek in perkament,
verguld op snee, met zilveren slot:
het boek der getijden, het boek van God.

Gedachteloos de woorden overslaan;
wegvliegen met de vogels uit de gouden prent;
nog vóór de nacht komt God voorbij zien gaan;
stil worden als het stuifmeel der maan
in het spiegelvlak van uw roerloosheid.

En de ogen sluiten, de handen gespreid
op het boek. Nog even verwijlen, en later
niets meer willen zijn dan water
dat wegvloeit in de vriesnacht van de tijd.