Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 100

Simon van Loo
De lange omvaart

De tijd spant zeereiskaarten op de wanden
van mijn ziel. Vóór het open ogenraam
het knagend wachtvuur van het lied blijft branden
bij deze dode zee, mijn jeugd: uw naam.

Zacht sluit ik thans de luiken mijner handen.
De vlaggen onzer namen waaien saam.
Ik wist de woorden varen uit je tanden
als zeilers slank en sierlijk en voornaam.

Nog lig jij als een ver gedroomde kust.
De kompasnaalden mijner vingers slaan
de koortsmaat voor een weer verloren rit.

Mijn hart, uw schoener is nu uitgerust
en doet de haven van mijn kamer aan,
verlaten stad, arabisch rozig wit.