Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 91

[p. 257]

[1946/5]

Pieter G. Buckinx
Wat weten wij

Uit walg en uit bewondering
voor Jean-Paul Sartre.

Wat weten wij van hen die vóór ons kwamen
en die als wij eens in het voorjaar lagen
te schreien om een wit en ruischend kind?
Wij prevelen ontroerd hun schoone namen,
maar hooren in den nacht hun donker klagen
versterven met het huilen van den wind.

O vorsten, keizers, koningen en slaven,
hoort gij het woest ontembaar oproer gonzen:
de blinde drift waaraan de haat ontbrandt?
De vogels strijken neer op uwe graven,
de deuren waaien dicht, de klokken bonzen
in de gescheurde torens van mijn land.

O trotsche heerschers, beulen en tirannen,
de splinters van uw roem zijn nu tot haat versteend.
De koningen zijn dood. De goden zijn verbannen.
De zuilen storten neer. Het oude Hellas weent.

Maar d'eeuwen door hoor ik de kopers schallen,
de beulen huilen aan de poorten van de stad.
Op Golgotha is Jezus voor de derde maal gevallen,
daar weent een vrouw die Hem heeft liefgehad

en die Hij voor zijn dood heeft uitverkoren
om liefde en tranen te versmelten tot één woord.
Want elken dag opnieuw wordt God geboren
en elken dag opnieuw wordt God vermoord.

[p. 258]

 

Hoor, de aarde dreunt. De melkweg spreidt

 

zich open; sterren storten neer als ziedend schuim.

 

Waarheen? Waarheen? Een kreet scheurt door het ruim:

 

een man, die in den angst der tijden

 

waanzinnig schreit...