Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 1908

[p. 457]

Mijmering

Langs de blauwe waterlanen

Zwieren zwanen

Statig in hun blanke dracht,

Varend met het zoet geklater

Van het water

Naar des oevers weelde-pracht.

Maar ze zien met angstig schromen

De avond komen,

De avond - die de zon in gloed,

In verweifelende lijnen

Doet verdwijnen

En de kuste scheem'ren doet.

En ze voelen nader treden

Duisterheden,

Op het water, heet en zwoel

Sneller doen z' hun blanke lijven

Henen drijven

Naar het verre... verre doel.

Binst de grauwe nacht aan 't dalen

Valt, daar dwalen

Zij verspreid, langs hier langs daar

Door de duistre waterdreven,

Stil - al beven

Voor het dijzend nachtgevaar.

En hoe meer ze nâren... nâren

Nader varen,

Lokt hen 's oevers weelde-pracht,

Maar hun helder-blanke reien

Heen verglijen

In den duister- diepen nacht.

[p. 458]

 

Langs mijn blanke zielelanen

 

Zwieren zwanen

 

Verder... verder... zonder rust...

 

En ze varen... immer varen

 

Om 't ontwaren

 

- Strevend - de idealenkust...

 

 

 

Droomen uit mijn mijmrend herte

 

In de verte

 

Zie 'k u reeds waar 't heil U wacht,

 

Maar of de avond niet zal dalen

 

Die u dwalen

 

Zenden zal in eeuwgen nacht?...

 

 

 

Roeselare '08.

 

Frans Delbeke.