Deus Ex Machina. Jaargang 11

[p. 66]

Oudjaar, lang geleden

Soms had je er aardig de pest in
omdat ik zo bitter weinig zei
en altijd mijn kleverige vingers
op je mooie meubels en muren lei.

Maar elke dag werd ik iets groter
en al vlug was ik zo helemaal volwassen
dat je al die kleine handafdrukken
weer eigenhandig d'erin wou krassen.

Daarom kreeg je toen van mij een poot
zodat het je later weer te binnen schoot
hoe mijn smeerpoetsvlek op je nieuwe jas
die laatste avond van december was.