Deus Ex Machina. Jaargang 6

[p. 35]

Het spel

De middag is mannelijk.
Hoefijzers over kasseien.
Op de steenwegen
spatten
blauwe sterren uiteen.
In het bos staan
strategisch
de stukken
zwart opgesteld.
Wie het wachtwoord niet kent
ritmisch
wordt afgeteld.

Kleine meisjes hinkelen
op één been
de hemel in.

Uit de tedere boswand
slaan de eerste obussen
een opening.

Naar nergens.

ALEIDIS DIERICK

[p. 37]