Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxi. Capittel.

Dauid laet het volck tellen wt vermetentheyt, 8 werdt syner sonde ghewaer, 10. ende so hem dryerley straffe werden voorgheleyt, 13. kiest hy meer in Gods, dan in menschen handen te vallen, 16. hem is wee om der straffe wille der onschuldigher schapen, 18. koopt een ruymte den Heere eenen Altaer te bouwen, 22. ende wil alleen van den synen offeren.

A.1

ENde de Sathan stondt op teghen Israel, ^{+ a} ende gaf Dauid in dat hy Israel tellen liet.

+ Dauid besondicht hem int tellen des volcx.

a 2.Sam. 24.a.1.

2

Ende Dauid sprack tot Ioab, ende tot den Ouersten des volcks: Gaet henen, telt Israel, van BerSeba aen tot Dan toe, ende brengt het tot my, dat ick wete, hoe veel dat harer is.

3

Ioab sprack: De Heere doe tot synen volcke, als sy nu zijn, noch hondert mael so veel: doch mijn heere Koninck, zijn sy niet al te mael mijns heeren knechten? Waerom vraecht dan mijn heere daer na? waerom sal een schuldt op Israel komen?

4

Ghelijckewel des Konincks woordt ghinck voort, teghen Ioab: ende Ioab tooch wt, ende wandelde door het gantsche Israel: ende quam te Ierusalem,

5

Ende gaf het ghetal des ghetelden volcx Dauid: ende des gantschen Israel, was elf hondert mael duysent mannen, ⁺ die het sweert wttrocken: ende Iuda vier hondert mael ende tseuentich duysendt mannen, die het sweert wttrocken.

+ Summa des volcks Israels ende Iuda.

6

Leui nu ende BenIamin en telde hy niet onder dese: want des Konincks woordt, was Ioab eenen grouwel.

7

Nu sulcks behaechde God qualick, want hy sloech Israel.

8

Ende Dauid sprac tot God: Ick hebbe swaerlick ghesondicht, dat ick dat ghedaen hebbe: nu dannoch neemt wech de misdaet dijns knechts, want ick hebbe gantsch ^b sottelicken ghedaen.

b Dauid bestondt de ijdel eere, dat hy woude sien, hoe het Koninckrijc door hem, als door zijn doen, so heerlick hadde toeghenomen. Daer siestu, dat fiducia operis, ijdel eere, tegen Gods eere, ende Afgoderije is.

9

^c Ende de Heere sprack met Gad den Siender Dauids, ende seyde:

c God spreeckt tot Dauid.

B.10

Gaet henen, spreect met Dauid, ende segt: So spreeckt de Heere: Dryerley gheue ick dy voor, kiest dy dier een wt, dat ick dy doe.

11

Ende doe Gad tot Dauid quam, sprack hy tot hem: So seyt de Heere:

12

Kiest dy wt dier een: Dry Iaren dieren tijt: oft dry maenden lanck vlucht voor dynen wederpartijen, ende voor den sweerde dyner vyanden, dat het dy grijpe: oft dry daghen lanck het sweerdt des Heeren, ende pestilencie in den lande, dat het de Enghel des Heeren verderue in allen lantpalen Israels: so siet nu toe, wat ick antwoorden sal, dien, die my hier ghesonden heeft.

13

Dauid sprack tot Gad: My is gantsch banghe: doch ick wil in de handt des Heeren vallen, want zijn barmherticheyt is seer groot, ende en wil niet in der menschen handen vallen.

14

Doe liet de Heere pestilencie in Israel komen, ⁺ dat tseuentich duysent mannen van Israel vielen.

+ 70000. duysent mannen vallen door de pestilencie in Israel.

15

Ende God sandt den Enghel na Ierusalem, haer te verderuen: ende in het verderuen sach de Heere daer in, ende het quaet rouwede hem: ende sprack tot den Enghel den verderuer: Het is genoech, dijn handt late nu af: ende de Enghel des Heeren stondt by der schuere Arnan des Iebusiters.

16

Ende Dauid hief syne ooghen op, ende sach den Enghel des Heeren staen, tusschen Hemel ende Aerde, ende een bloot sweerdt in syner hant, wtghereckt ouer Ierusalem: doe viel Dauid ende de Oudtsten met ^d sacken bedeckt op haer aensicht.

d Dat is, met slechten grouen kleederen, als daer men sacken wtmaect, als by ons de kedelen ende het groue lijnwaet.

17

Ende Dauid sprac tot God: Ben ick het niet, die het volck tellen hiete? ick ben de ghene, die ghesondicht, ende dat quaet ghedaen heeft: dese schapen daerenteghen, wat hebben die ghedaen? Heere mijn God, dat dijn hant teghen my, ende mijns vaders huys, ende niet teghen dijn volck en zy, hen te plaghen.

18

Ende de Enghel sprack tot Gad, dat hy Dauid soude segghen: Dat Dauid opgaen, ende den Heere eenen Altaer oprichten soude, in der schuere Arnan des Iebusiters.

19

Also ghinck Dauid op na den woorde Gad, dat hy ghesproken hadde in des Heeren Name.

C.20

Arnan nu doe hy hem omwende, ende sach den Enghel, ende syne vier sonen met hem, verstaken sy hen: want Arnan dorschede tarwe.

[fol. 141v]

21

Als nu Dauid tot Arnan ghinck, sach Arnan op, ende wert Dauid ghewaer: ende ghinck wt, wt der schuere, ende badt Dauid aen met synen aensichte ter Aerden.

22

Ende Dauid sprack tot Arnan: Gheeft my ruymte in der schuere, dat ick den Heere eenen Altaer daer op bouwe: om zijn volle gheldt saltu het my gheuen: op dat de plage van den volcke ophoude.

23

Arnan daerentegen sprack tot Dauid: Neem het dy, mijn heere Koninck, ende maeckt wat dy behaecht: siet, ick gheue ^e† dat rundt ten brandtoffer, ende de ghereetschap die daertoe behoort, tot hout, ende tarwe ten spijsoffer, altemael gheue ick dy.

e† an. de runderen

24

Doch de Koninck Dauid sprack tot Arnan: Niet also: maer om zijn volle gheldt wil ick het koopen: want ick en wil niet dat dyne is, nemen voor den Heere, ende en wilt niet te vergheefs hebben ten brantoffer.

25

Also gaf Dauid, Arnan voor de ruymte, gout aen ghewichte, ses hondert sikel.

26

Ende Dauid bouwede aldaer den Heere eenen Altaer, ende offerde brantoffer ende danckoffer, ende doe hy den Heere aenriep, verhoorde hy hem door het vyer van den Hemel, op den Altaer des brantoffers.

27

Ende de Heere sprack totten Engel, dat hy zijn sweert in zijn scheede soude steken.

28

Ter seluer tijdt, doe Dauid sach, dat hem de Heere verhoort hadde, op de pleyne Arnan des Iebusiters, plach hy aldaer te offeren.

29

^f Want de wooninghe des Heeren, die Mose in der woestijne ghemaeckt hadde, ende des brantoffers Altaers, was te dier tijt in der hoochte te Gibeon.

f Exodi 36.a.8. 2.Para. 1.a.3.

30

Dauid nu en konde daer niet henen gaen voor denseluen, God te soecken, so was hy verschrict voor dat sweert des Enghels, des ^g† Heeren.

g† And. Heeren. Ende Dauid sprac: Hier etc, brantoffer Israels. Ca. xxij. Ende Dauid hiet etc.