Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xvij. Capittel.

1. De Heere, so hy hem gheen huys en wil laten bouwen, 7. doet Dauid met verhael bewesener weldaden, 9.11. tweederley (dat is, tijtlicke ende eewige) toesegghinghe, 16. Dauid loeft ende danckt God met grooten verwonderen, 23. ende bidt dat hy wil zijn toesegghinghe houden.

A.1

ENde het geuiel, ⁺ doe Dauid in synen huyse woonde, sprack hy tot den Propheet Nathan: Siet, ick woone in een cederen huys, ende de Arcke des Verbonts des Heeren, is onder de tapijten.

+ Dauid wil eenen Tempel bouwen. 2.Sam. 7.a.1.

2

Nathan sprack tot Dauid: ^a Alles wat in dyner herten is, dat doet: want God is met dy.

a 1.Sam. 10.a.7.

3

Doch inder seluer nacht, ⁺ quam het woordt Gods tot Nathan, ende sprack:

+ Nathan wort van God tot Dauid gesonden.

4

Gaet henen, ende segt Dauid mynen knecht: So spreeckt de Heere: Du en salt my gheen huys bouwen ter wooninghe.

5

^b Want ick en hebbe in gheenen huyse ghewoont, vanden daghe aen, doe ick de kinderen Israels wtleydde, tot op desen dach: maer ick ben gheweest, waer de Hutte gheweest is, ende de wooninghe,

b 1.Reg. 8.b.16. 2 Paralip. 6.a.5.

6

Waer ick gewandelt hebbe inden gantschen Israel: hebbe ick tot der Richteren eenen in Israel oyt gheseyt, dien ick gheboot mijn volck te weyden, ende ghesproken: Waerom en bouwet ghy my gheen cederen huys?

7

So segt nu also tot mynen knecht Dauid: So spreect de Heere Zebaoth: Ick hebbe dy ghenomen van de weyde achter de schapen, dat du soudest zijn een Vorst ouer mijn volck Israels,

8

Ende ben met dy gheweest, waer dy henen ghegaen bist: ende hebbe dijn vyanden wtgheroeyt voor dy, ende hebbe dy eenen naem ghemaeckt, ghelijck als de groote op der Aerden eenen name hebben.

9

Ende ick wil mynen volcke Israels een stede setten, ⁺ ende wil het planten, dat het aldaer woonen sal, ende niet meer beweecht en worde: ende de kinderen der boosheyt en sullent niet meer swacken als te voren,

+ Dit is een tijtlicke toesegghinghe.

B.10

Ende te dien tijden, doe ick Richters ouer mijn volck Israels ordineerde: ende ick wil alle dijn vyanden verootmoedighen, ende verkondighen dy, Dat de Heere, dy een huys bouwen wil.

11

Wanneer nu dijn daghen wt zijn, ⁺ dat du henen gaest tot dynen vaderen, so wil ick dijn zaet na dy verwecken, dat dyner sonen een zijn sal, dien wil ick zijn Koninckrijck ^c beuestighen,

+ Dit is een eewige toesegghinge, 2.Sam. 7.b.12. want Christus wort Dauid toegeseyt.

c Of, stadtgrijpich, vast maken.

12

^d Die sal my een huys bouwen, ende ick wil synen stoel beuestighen eewichlick.

d Psalm. 132.b.11. 1 Paralip. 22.b.10 ende 28.a.6.

13

Ick wil zijn vader zijn, ende hy sal mijn sone zijn: ende ick en wil mijn barmherticheyt niet van hem wenden, ^e ghelijck als ickse van dien ghewendet hebbe, die voor dy was:

e 1.Sam. 15.c.26.

14

Maer ick wil hem setten in mijn huys, ende in mijn Koninckrijcke eewichlick, dat synen stoel stantuastich zy eewichlick.

15

Ende doe Nathan na alle dese woorden ende ghesichte, ⁺ met Dauid sprack,

+ Dauid loeft ende danct God, verwondert hem syner grooter weldaet.

16

Quam de Koninck Dauid, ende stelde hem voor den Heere, ende sprack: Wie ben ick Heere God? ende wat is mijn huys, dat du my tot hiertoe ghebracht hebst?

17

Ende dat heeft dy noch ^f te cleyn ghedocht, God: maer hebst ouer het huys dijns knechts, noch van ouerlanghe toekoemenden ghesproken: ende hebst my aengesien, ^{g †} als inder ghestalt eens menschen, die in der hoochte God de Heere is.

f Of, slecht,

g Dat is, Niet mynen persoon, maer mijns bloets nakomelinc, scilicet in futurum & longinquum, die een sulck mensche zijn sal, die inder hoochte God de Heere is, Psal. 89. Wie kan God ghelijck zijn onder den kinderen Gods? Hy is ooc Gods kint, doch wijt ende veel ouer de ander kinderen Gods, als die selfs ooc God is.

† And. ende hebst my Heere God aenghesien, etc. hoochde is.

18

Wat sal Dauid meer tot dy segghen, dat du dyne knecht so heerlick makest? du kenst dynen knecht.

19

Heere om dijns knechts wille, na dyner herten hebstu alle sulcke groote dinghen ghedaen, dat du kondt dedest alle heerlicheyt.

C.20

^h Heere, dijns ghelijcke en is niet, ende daer en is gheen God dan alleene du, van welcken wy met onsen ooren ghehoort hebben.

h Deute. 32.d.39.

21

ⁱ Ende waer is een volck op Aerden, ghelijck als dijn volck Israel, daer een God henen ghegaen zy, hem een volck te verlossen, ende hemseluen eenen Naem te maken, van groote ende verschrickelicke dingen, Heydenen wt te stooten voor dynen volcke henen, dat du wt Egypten verlost hebst?

i Deutero. 4.a.6.

22

Ende hebst dy dijn volck Israel ten volcke ghemaeckt eewichlick, ende du Heere, bist haer God gheworden.

23

Nu Heere, ⁺ het woort dat du ghesproken hebst, ouer dynen knecht, ende ouer zijn huys, worde waer eewichlick, ende doet als du ghesproken hebst.

+ Dauid bidt dat God zijn toesegghinge houden wil.

[fol. 140v]

24

Ende dynen Naem worde waer ende groot eewichlick: datmen segghe: De Heere Zebaoth, de God Israels, is God in Israel, ende het huys dijns knechts Duids, zy stantuastich voor dy.

25

Want du Heere hebst de ooren dijns knechts gheopent, dat du hem een huys bouwen wilt: daerom heeft dijn knecht geuonden, dat hy voor dy soude bidden.

26

Nu Heere du bist God ende hebst sulck goet dynen knecht ghesproken.

27

Nu beghint te segenen het huys dijns knechts, dat het eewichlick voor dy zy: want wat du Heere seghenest, dat is gheseghent eewichlick.