Cupido's mengel-sangen, inhoudende de nieuwste, en aengenaemste minne-klagten, geneugelijke vryagien, bruylofts, drink en afscheyts-liederen
(1707)–Anoniem Cupido's mengel-sangen– Auteursrechtvrij
[pagina 58]
| |
Seg eens wie bekoort gy niet,
Die u schoonheyt maer aensiet?
Seeker 'k moet u eeuwig minnen,
Schoon 't u strafheyt mijn verbiedt.
Dochter.
Ey, ey, loop henen,
'k Heb in 't minste geen vermaek
In u woorden, zonder meenen,
En u praetjes voor de baek:
Vryers, vryers in der daet,
Want het uytterlijk gelaet,
Suchten, steenen, klagen, weenen,
Haer niet eens ter herten gaet.
Jongman.
Soudt gy geloven,
Dat ik door ontrouwe Min,
Soek u teere hert te rooven,
Neen mijn schoonste Engelin,
Proef ach Lief, ach proef my maer,
Schoon dat liep mijn lijfs gevaer;
Nimmer sal dat vier verdoven,
Al was lijden noch zo zwaer.
Dogter.
Tussen het zeggen,
En het doen is onderscheyt,
Even als de bergen leggen,
Tussen 't Zuyd en Noord verspreyt,
Als den Vogel-vanger ze
Het arglistig Garen-net,
Schuylt hy agter heg en struyken,
Tot het Beesjen is in 't Net.
Jongman.
Eer sal den Hemel,
Plett'ren Saet, en Land, en Volk,
| |
[pagina 59]
| |
Eer sal 't eierlijk Pluym-gewemel,
Nestelen in een dorre Kolk,
Eer een logge Walvis vloog,
Eer ick u mijn Lief bedroog,
Sal den aldergrootsen Kemel,
Gaen door 't kleynste Naelden-oog.
Dogter.
Hoe zwaerder eeden,
Hoe veel lichter van waerdy,
Set die leuren en gebeden,
Met dit zweeren aen een zy,
Vryers met u eeden loop,
Eeden die zijn heel goet koop,
Wilt die aen geen Maegt besteden,
Duysent hebjer op een hoop.
Jongman.
Moet ik dan dragen,
Smaetheyt, straf, of and're schult,
Of hebt gy alleen behagen,
In den toets van mijn gedult,
Wel ik sal langmoedig zijn,
'k Hoop dat nog u Sonne-schijn
Eyndelijk eens op mijn sal dagen;
Hoop van gunst en voelt geen pijn.
Dogter.
Gy draegt geen lijden,
Smaetheyt, schult, of and're straf,
Ben ik vier, zo wilt my mijden,
Brand ik u, gaet van my af,
Want of ik u scheen getrouw,
Ik u eynd'lijk dan noch sou,
Als een gladden draet afsnijden,
Want ik heb geen sin in jou.
| |
[pagina 60]
| |
Jongman.
'k Kan 't niet verkroppen,
't Hert en Ziel leyt my en beeft,
Voelt eens hoe mijn ad'ren kloppen,
Ach mijn Asem my begeeft;
Ach! ach! ach! dat zijn geen reen,
Dat gy altijd roept van neen,
Selfs een Key beweegt door 't droppen,
Zijt gy harder dan een Steen.
|
|