Cupido's mengel-sangen, inhoudende de nieuwste, en aengenaemste minne-klagten, geneugelijke vryagien, bruylofts, drink en afscheyts-liederen


[IS 'er dan geen troost by u?]
Voys: Belle Iris. 1. IS 'er dan geen troost by u? Sult gy nimmer u ontfermen, Over mijn verdriet en kermen, Maer gestadig blijven schu, Is 't dan alsoo beschooren, Dat ik levend' moet vergaen, En niet als smaetheydt hooren, Sonder dat ik heb misdaen. 2. Liever kies ik dan de doodt, Tot een eynd van alle plagen, Als in 't beste van mijn dagen Van vermaek en vreugd ontbloot, Sonder Amarant te leven, Die my dagelijks stervewn doet, Sonder nimmer troost te geven, Aen mijn droef en zwak gemoet. 3. Vaert dan wel mijn Amarant, En verheugt u in mijn lijden, Dat ick eenmael sal bevrijden, Want ik sterf van Minne-brant, Die gy selfs hebt door de Loncken, Van u overschoon gesicht, In mijn boesem doen ontvoncken, Als een onverganckelijk licht.
[pagina 53]
4. Doch of gy voor 't laetst verstont, Maer een traentje uyt u oogen, Om u Minnaers wit te droogen, En een suchje uyt u mond, Laet ick maer dees gonst verwerven, Door het leet my aengedaen, Dan soo sal ik vrolijck sterven, En gerust ten grave gaen. 5. Soo gy sulks zijt gesint, Laet dan al de Weereldt weeten, Dat ick my volmaekt gequeeten, En ter dood u heb bemint, Want het heeft my noyt verdrooten, Dat ik u mijn vryheyt gaf, Maer gy hebt mijn ziel verstoooten, Tot vergelding, in het Graf. Finis.