Contour. Jaargang 2

[p. 139]

R.F. Kross
Ergens, waar dan ook

Ik schrijf dit in Holland,
lange muur van baksteen en nergens
een zijtak van de Wayombo

nergens die dunne plek waardoorheen
wij elkaar tenminste toeschemeren,
alvast groeten zoals bij de douaniers
die de corrupte pot beschermen terwijl wij aankomen

misschien bij de eerstvolgende toendra
die in mijn leven valt ontmoeten
wij elkaar, misschien bij de
brakke, bloedwarme strandpannen van Danang
of als schildwachten elkaar aflossend
bij onze ertsgroeven

het zal zeker zijn
bij de eerstvolgende geboorte van een mens
die werkelijk vrij
ter wereld komt om vrij
te leven
(‘het is zo ver!’ hoor ik reeds
bij vlagen, ‘zo ver zijn wij
reeds!’, deze rauwe blijdschap,
‘het is bereikt’, klinkt een bevlagde groet!)