Contour. Jaargang 2

[p. 90]

Henk van Kerkwijk
Rekenschap van onwil

ik wil niet langer- maar alleen
de woorden weten wat ik wil
(zo blijft mijn gedicht
het boterhamzakje van een mens
en bedrijf ik plastic magie)

ik wil niet langer- maar of
het een begrip van lengte is:
van lange dagen
en uitgesponnen daden; tien
gedichten = 1 katoenen hemd?

wat ik wil misschien is:
niet langer huizen in dit land
maar ik bedoel niet dit land.
ik meen de vijf jampotten
elk een andere tint ideologie
bij mijn onlogisch ontbijtbord

wat ik wil misschien is:
ja zeggen tot de regen
en Vietnamees' knikken
naar de vietcong
(daar bouw je geen bunkers van)

[p. 91]

 

ik wil- maar ik kan alleen maar

 

blijven heulen met het gedicht

 

zoals het papieren scheepje dat

 

je van mijn woorden vouwen moet

 

kan huizen op het water van een

 

achteloos vervloekte regenplas

 

 

 

(die misschien dan de woorden

 

tot schaduwen van daden wast)