De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids


Het Magnificat, oft den Loff-sanck Mariae.
Op syn eyghen Voys, alst begint. MYn Siel verheft den Heeren myn,
[Folio CLxxxij.r]
Myn Gheest doet hem ontspringen, In dien, die sal myn Heylant zijn, Maria soo gaet singhen: Die ned'richeyt, van syn Dienstmeyt, Heeft aenghesien die Heere, Siet van nu an// sal Yederman My salich prijsen seere. 2. Want hy heeft dingen groot aen my Ghedaen, die daer is machtich, Wiens name is (bekenn' ick vry) Gantsch heylich en waerachtich, In eewicheyt// seer wel bereyt Blijft syn barmhertichede, Vast over dien// die hem ontsien En Kintlijck vreesen mede. 3. Hy bruyckt ghewelt met synen arm, Die stout Hovaert beminnen Verstroyt hy met grooten alarm In haerer herten sinnen,
[Folio CLxxxij.v]
Hy stoot oock van// den stoel den man Die weldich is om veere, En die daer zijn, verdruckt door pijn Verheft hy hooch met eere. 4. Die hong'rigen vult hy met goet En weldaet veelderhanden, Die rijcken vol van overvloet Hy ledich maeckt met schanden, Vergeet oock niet, maer dencket siet, Aen zijn Barmhertichede, En helpet recht, zijn trouwen knecht Israel op in vrede. 5. Ghelijck als hy heeft toegeseyt, En vastelijck gesworen Onsen Vaders voor langen tijt, Die hy had uytvercoren, Den Abraham, en van zijn stam T'saedt dat hercomen soude Wijt uytghespreyt// in eewicheyt Hy hem met haer vertroude.